BACAAN
Saya bimbang beliau feedup dengan politik jahat lalu pasrah. |
SUATU kebimbangan
yang telah lama bersarang dihati saya, mengenai Anwar Ibrahim seakan mungkin menjadi
kenyataan apabila membaca laporan interview beliau dengan media Australia The
Age dan Sydney Morning Herald yang dipetik, beliau sebagai berkata sedia menerima hakikat kalau beliau tidak akan jadi
perdana menteri.
Saya
bimbang dan hati jadi terbata-bata dengan kenyataan itu. Selama ini terfikir
dalam hati saya, akhirnya Anwar suatu hari akan pasrah juga dengan cita-citanya
itu untuk jadi perdana menteri kerana tidak tahan dengan segala macam
pancaroba dan ranjau yang ditahan kepadanya dan beliau terpaksa dilalui dengan begitu getir.
Mudah-mudahan kenyataan beliau itu dari konteks berbeza dengan saya fahami.
Saya cukup walang dengan kemungkinan itu. Pengharapan rakyat kepada beliau sungguh besar sekali. Tidak ada
seorang tokoh di Malaysia yang membayar harga sebuah perjuangan sebesar yang beliau lakukan untuk dapat kerusi PM, melainkan beliau, tetapi malangnya ia masih
belum sampai-sampai. Kelamaan itu dan pencaroba itulah dibimbangi saya menyebabkan beliau
akan pasrah atau mengaku kalah.
Baik Abdullah
Ahmad Badawi, Najib Razak dan terbaru, Muhyiddin Yassin tidak perlu melalui kepahitan sesuku pun
daripada apa dilalui Anwar, tetapi mereka sudah tercatuk di kerusi berkenaan. Apakah pengisian
jawatan untuk kerusi nombor satu itu tidak perlu melalui perjuangan seperti
Anwar?
Mungkin kenyataan
diluahkan Anwar seperti dipetik itu, ia menggembira sebahagian orang lain, oleh
golongan membenci dan mendendaminya baik kerana karektornya atau pun kerana
soal peribadi, atau pendekatan politiknya. Tetapi ia tidak dengan orang-orang seperti saya yang lebih melihat kelayakan dan keistimewaan bakat beliau. Mereka yang
mendambakan Anwar jadi perdana menteri kerana beliau mempunyai kelayakan cukup
dan sempurna segala aspek, pengalaman dan ilmu terasa kecewa dan bimbang dengan kenyataan itu.
Diukur dari keseksaan dan penderitaan sepanjang berpolitik semua tidak dapat melawannya, di penjara dua kali, dihadap ke mahkamah beratus kali. Difitnah, dikurung, ditumbuk dan sebagainya. Kerana itu jika tidak salah apa yang menimpanya itu boleh dianggap beliau adalah politis Malaysia yang bertaraf "Ulul azmi".
Kebimbangan meladumi jiwa, kerana mana tahu tanpa diberi tahu kepada kita kalau diam-diam beliau terpaksa mengambil keputusan yang berat itu, undur daripada mengimpikan jawatan itu. Dan tidak salah kalau pun beliau merasa bosan menunggu jawatan itu kerana ia sudah terlalu lama.
Sebagai insan,
sesiapa yang memiliki perasaan dan maruah akan faham kalau Anwar
mengambil keputusan itu, berhenti daripada terus bercita-cita untuk jadi
perdana menteri hatta meninggal terus gelanggang politik. Ini kerana segala
pancaroba dan kesangsaraan yang beliau tempohi, tidak bisa diubati dengan
dambaan orang kepadanya. Berat mata memandang berat lagi bahu memikul.
Anwar tahu rakyat menanti kehadirannya di tempat
itu, tetapi perjalanan yang dilaluinya sangat memeritkan sehingga membebankan
diri dan perasaannya juga seluruh keluarganya.
Makanya,
kalau tiba-tiba beliau mengaku kalah, tidak menjadi kesalahan bahkan wajar dalam untuk menenangkan sebuah kehidupan berkeluarga. Dari satu sisi ia wajar dan tepat.
Pernyataan
Anwar yang membimbangkan saya kepada media asing itu, tentu ada kena mengena
dengan apa yang berlaku, di Sheraton hotel tempoh hari. Jelas sekali
peristiwa itu mengesankan kepada beliau. Sesiapa pun (bukan saja Anwar) marah dan
cukup kecewa dengan kejadian di Sheraton itu lantaran kebejatannya.
Walaupun kejadian di Sheraton itu
tidak keseluruhan tertuju kepadanya, tetapi beliaulah menerima kesan dan mengalami kerugian
besar sekali daripada apa yang berlaku.
Beliaulah
oknum yang menanggung kerugian sebab apabila gerakan di Sheraton itu berjaya
dan tumbangnya kerajaan PH, bermakna penantian dan harapan beliau untuk jadi PM
selepas sidang APEC bulan November 2020 seperti dijanjikan terburai terus. Kalau sebelum ini ada tempoh dan masa
dinanti untuk beliau melangkah ke jawatan itu, tetapi kini semuanya hilang melesap.
Kehilangan
kerajaan PH mejadikan lubang harapan untuk beliau menjejak kaki ke kerusi PM dalam masa terdekat menjadi sempit dan tertutup terus. Kejadian itu bukan sahaja mengecewakannya,
tetapi seluruh rakyat mendambakan beliau jadi PM kecewa, kesal dan jadi histerius.
Kini untuk menuju ke pengharapan itu beliau kena memulakan dari langkah pertama yang sangat jauh untuk sampai
ke penantian itu yang sebelum ini hanya bertempoh lima bulan saja. Bukan sekali itu beliau mengalami keadaan begitu, tetapi sudah pernah. Lebih 20 tahun beliau diharap untuk jadi pemimpin nombor
satu. Namun itu tidak berlaku beliau penasaran terus, berjuang seolah-olah tidak
pun menanti jawatan itu. Semua kecelakaan dan kemalangan itu ditelan penuh keinsafan atas sifat sebagai seorang beriman harus percaya
kepada qadar dan qada.
Berbeza.
Yang
jelasnya kekecewaan beliau sebelum ini berbeza dengan kekecewaan yang terbaharu
kini. Dahulu beliau dikecewakan daripada berharap menjadi PM kerana adanya
konspirasi pemainan kuasa peringkat tertinggi di antara golongan korporat kapatilis dengan politis memerintah.
Tetapi
kali ini ia berlaku disebabkan kerana ada gerakan dari dalaman sendiri termasuk
orang-orang dari dalam partinya yang dipercayai. Ia juga disokong oleh orang
yang mengangkat bai'ah dalam PH.
Inilah menjadikan beliau lebih terkasima dan
kalau merasa kecewa berat pun memang wajar.
Ia mungkin
boleh diterima kalau beliau juga ada perasaan tergamak dan sanggup melakukan kejahatan
yang sama. Tetapi sebagai orang yang berprinsip dan masih menghormati suara
rakyat, beliau tidak sedia mencabuli mandat rakyat serakus itu.
Beliau tidak tegal dan
bersedia melakukan itu kerana ia akan menjadi satu pengajaran di masa akan datang. Orang sepertinya tidak akan mengajar masyarakat dengan kebobrokan kerana beliau adalah anti dan benci kebobrokan.
Itu hakikat yang berlaku kepada Anwar walaupun beliau
dituduh seorang politis yang licit dan penuh kepura-puraan, tetapi belum pernah
sekali beliau mencabul mandat rakyat. Tidak ada rekod Anwar memijak kepala ketua sehingga beliau berdiri tegak, bahkan yang berlaku beliau selaku ketua diinjak-injak kepalanya.
Ekoran gerakan September 1999 beliau
dikaitkan untuk merampas kerajaan melalui parlimen, tetapi itu hanya tuduhan
atau ura-ura sahaja tetapi ia tidak pernah berlaku namun senantiasa diungkitkan dan disabitkan dengannya. Tetapi bagi orang lain,
diam-diam melakukan itu tanpa digembar-gembur pun dan berlaku, didiamkan sahaja.
Bahkan apa terbukti beliau berjaya membangkitkan gelombang rakyat menerusi gerakan Reformasi untuk melakukan perubahan yang salah satunya, ini terbesar tumbangnya kerajaan puaka Umno 61 tahun. Tidak boleh siapa nafikan sejarah tumbangnya Umno ini adalah dicetuskan oleh beliau.
Ketidaksediaan Anwar untuk bermain secara jahat terserlah dalam petikan berikut;
“Pastinya
lebih munasabah untuk berada dalam kerajaan, untuk mampu memberi kesan terhadap
perubahan dasar dan reformasi sebenar untuk negara, tetapi ia tidak seharusnya
dibuat dengan harga tertentu,”
“Kita patut
melakukan apa saja yang wajar, tetapi pastinya bukan sehingga mengorbankan
prinsip,” katanya dipetik,.
Apa yang
boleh difahami Anwar tidak tergamak melakukan kejahatan untuk naik
mencapai cita-cita dengan perbuatan jahat dan khianat, walaupun ia boleh dilakukan. Baginya rampasan kuasa
untuk berkuasa itu satu perbuatan yang keji dan jijik yang tidak mungkin
dilakukan olehnya. Apa pun tohmahan dan cercaan kepadanya beliau seorang
politis yang bermaruah dan berprinsip. Tentunya bagi Anwar tanpa mencapai
cita-cita besar jadi PM, tidak jadi masalah asalkan beliau kekal disebut sebagai
seorang politis bermaruah dan berprinsip. Itu lebih mahal dan lebih bermakna daripada menjadi PM secara no halal.
Dan atas segala rekod dan keistimewaan yang ada kepada beliau itulah menyebabkan beliau terus didambakan rakyat untuk
jadi perdana menteri. Kalau pun beliau ditakdir pasrah dan berundur kerana tidak
bersedia menghadapi kebajingan tadi, tetapi rakyat tetap mengharap. Tanpa
Anwar jadi PM, politik negara ini akan pincang selama-lamanya. Rakyat yang mencintainya akan tersebut-sebut sampai ke mati.
Semoga kenyataan Anwar seperti dipetik itu tidak dari konteks yang saya bimbangi itu. Sama-sama kita berdoa semoga beliau istiqamah demi memenuhi dambaan rakyat. [wm.kl.11:58 am
11/05/2020]
No comments:
Post a Comment